23. minimum 20 illik kredit götürmək kimi bir şeydir, dayanmadan işləməlisiniz ki krediti ödəyəsiniz (uşağı böyüdəsiniz), işdən çıxıb, həyata sikdiri çəkib getmə şansınız yoxdur.

bahalı bir oyuncağı kreditlə aldığınızı düşünün, o oyuncağı həm istəyirsiniz oynatmaq üçün həm də istəmirsiniz krediti üçün. uşaq da elə, oynatmaq üçün uşaq doğurlar a kişi, sən öl.

dərin mövzudur. bir yaşdan sonra başqalarının uşaqlarına və ya atalarına baxıb həsəd aparırsınız, ama siksələr də o məsuliyyətin altına girmək istəmirsiniz.

çətin məsələdi, uşaq sahibi olmaq yox, məsuliyyət sahibi olmaq. məsələyə hansı tərəfdən baxdığınıza bağlı olaraq dəyişir, kiminə görə xoşbəxtlik sahibi olmaq, kiminə görə bədbəxtlik.

uşaq kapitalizmin ən əvəzolunmaz alətlərindən biridir çünki krediti ödəyə bilmək üçün durmadan işləməlisiniz, və budur çarx sizin sayənizdə dönür, sam dayının çarxı. sizin uşağınız da illər sonra sizin üçün o çarxı döndürəcək.

indi bir düşünün, uşağı bir kapital olaraq və ya başınıza dayanılmış bir silah olaraq düşünün, istənilən zaman sizi təhdid edə bilər. və ya silah atəşlənərək həyatınızı alt üst edə bilər (uşağınız ölərək). bütün ömür boyu bunun qorxusuyla yaşadığınızı düşünün. və budur, ən yaxşı siğorta üçün daha çox işləyirsiniz.

uşağın kapitalizmin dəyirman çarxına su tökdüyü paranoyak bir fikir ola bilər, və deyə bilərsiniz ki "indi kapitalizmə sərf edir deyə uşaq sahibi olmayaq? " və ya kapitalizm uşaq sahibi olmaqdan əsrlər sonra ortaya çıxıb və bir biri ilə əlaqələri yoxdur. onda da mən sizə deyəcəm ki: xeyr, yanılırsınız, kapitalizm məhz uşaq sahibi olmaqla eyni vaxtda başlayıb. əvvəllər insanlar cinsi əlaqədə olub doğurdular, "ailə", "arvad", "uşaq" qavramları yox idi. kim kimin uşağıdır bilinmirdi. ta ki gijdıllağın biri çıxıb özünə torpaq sahəsi (şəxsi mülk) seçib və öldükdən sonra onu miras edəcəyi biri üçün uşaqlarını yanına çəkməyincəyə qədər. bax onda kapital və sözün əsl mənasında uşaq "sahibi" olmaq ortaya çıxdı.

pisdir və ya yaxşıdır demirəm. hərənin fikri özünə. uşaq sahibi olmaq istəmirəm də demirəm. sadəcə sikdiyimin sistemində bir bug axtarıram.

məsələn uşağım olmamasına baxmayaraq vaxtı ilə kiminsə uşağı (krediti) olduğum üçün, və o kreditin vaxtı dolduğu üçün, mənə soruşulmadan boynuma yüklənən krediti ödəmək üçün (valideynlərə baxmaq) hal hazırda sistemin işçisi olaraq işlədiyim üçün bu yazını daha uzun daha geniş daha az səhvsiz yaza biləcək vaxtım olmur. kibrit qutusu boyda ekrandan sikilə sikilə yazıram. hətta yazdığımı təkrar oxuyub düzəltmə etmə vaxtım da yoxdur. niyə? çünki doğularkən boynumda kreditlə doğulmuşam: səni doğanların qeydinə qalmaq. bəziləri üçün daha dəhşətlidir: sənlə birlikdə doğulanların da qeydinə qalmalısan.

insanoğlu o qədər gijdıllaq varlıqdır ki, təminatsız olmasına baxmayaraq və öz uşaqlığı zülüm-aclıq içində keçməsinə baxmayaraq başqa birinə də bu zülmü yaşadır.
(baxma: 400 manat maaşla 4 uşaq sahibi olmaq)


başqa bir absurdluq: tanıdığım inancsız dostlarımın belə bəziləri bu ifadəni işlədir; "uşaq bərəkət gətirir". uşaq öz ruzisini özüylə gətirir. bəli bu ifadəni işlədən ateist, öz aləmində zincirlər qırmış insanlar var. ala?? batil inanc?? şamanizm zad?? harda qaldı materyalizmdən dəm vurulan pivə qonqlıqları?

uşaq bərəkət gətirmir ürəy. uşaq götün açılana qədər səni işlədir və əvvəlkinə nisbətən daha çox qazanırsan deyə sənə elə gəlir qadası. belə də ki, soxdum protestant əxlaqına da.

şanslısınız ki bu entryni oxudunuz, çünki mən sadəcə yazdım, oxumaq üçün vaxt yoxdur, gedirəm müdürə pul qazandırım biraz. sonra da özümü xoşbəxt hiss edim. aldous huxley rəis haqqlıydı. aldadırlar bizi.